Doe je nou alweer iets anders?
Toen ik en jaar of 12-13 was, zat ik op pianoles.
Ik ging er heen omdat het moest.
Ik had een hekel aan alle herhaling, het oefenen van de toonladders , de verplichte kinderachtige wijsjes.
Het boeide me niet, ik vond het saai en stom.
Tot een oom van mij een stuk speelde op onze piano.
Ik weet het nog goed, het was op de verjaardag van mijn broertje en ik stond aan de grond genageld.
Ik vond het prachtig, zo vol emotie en sfeer.
Het was het slotkoor van de mattheüs passion van J.S. Bach.
Ik zei tegen mezelf, dit wil ik kunnen!
Ik vroeg mijn oom het nog een keer te spelen en nog eens.
Ik zoog alles in mij op. De muziek vulde mijn hoofd en hart.
De volgende dag na school pakte ik de bladmuziek
en begon ik noot voor noot uit te pluizen hoe ik mijn vingers moest zeten.
“Dat kan je niet” zeiden anderen, “dat is veel te moeilijk, je handen zijn te klein”.
Maar ik wilde het toch leren ondanks alle commentaar.
Vinger voor vinger maat voor maat. weken, maanden ploeterde ik en oefende zo vaak ik kon.
Totdat het lukte, ik kon het eerste stuk spelen tot de herhaling. haha!
Ik speelde het een paar weken, genoot van mijn succes en stopte ermee.
Ik wilde geen piano meer spelen.
Een diep gevoel van klaar, been there, done that. Op naar het volgende.
En niet het volgende pianostuk, want daar was ik nu wel klaar mee..
Mijn omgeving in verbazing achterlatend… waarom ging ik nu niet verder met een ander stuk?
Ik kon het toch zo mooi dus waarom ging ik niet door? Dit was toch een talent?
Dit is voor mij hoe het gaat. Ik zie iets interessants, wil er alles over weten,
zuig alles op als een spons, tot de spons vol is en dan ga ik weer naar het volgende.
Vroeger vond ik het lastig omdat mijn omgeving dit niet begreep
dingen zei als:
‘Waarom wil jij altijd weer iets nieuws?
Dat is toch zonde je hebt zo’n talent
Je moet niet zomaar opgeven, hoe bestaat het dat je het nu niet meer leuk vindt?
Maar ik heb net ..xxx.. voor je gekocht… dat is toch zonde? Je hebt talent dat moet je niet vergooien!
Is er iets gebeurt waardoor je het niet meer wil?
Nou je maakt de lessen gewoon af hoor, zo werkt het niet.’
Tja zo werkt leren mij, ik duik erin dompel me ergens in onder tot ik er genoeg van heb.
Heb jij dat ook?
Soms wordt het fladderen, van de ene naar de andere activiteit of interesse, onterecht aangeduid als ADHD
maar dat is het echt niet, want als je ergens door gegrepen bent kan je er uren mee door gaan, niet waar?
3 simpele stappen om bij jezelf te blijven en jouw manier van leren
1 Accepteer dat het voor jou anders werkt dan voor anderen.
Je bent niet zo als zij. Een boom is ook geen struik en zal er ook geen worden.
Stop met jezelf aanpassen, je bent goed zoals je bent..Hoe mooi is het dat jij jezelf zo goed kan motiveren om iets wat onhaalbaarlijkt toch te kunnen. Zie de kwaliteiten ervan.
2 Zorg dat je de ruimte creëert om af te wisselen.
Dat hoeft niet altijd een nieuwe hobby te zijn het mag ook klein
Ga je iets nieuws doen?
Zorg dat je dan met iets stopt, Bewaak je balans
anders ligt overprikkeling of overbelasting op de loer.
3 Heb je een routine klus, geen tijd of ruimte voor iets nieuws?
Gebruik je creativiteit en daag jezelf uit.
Wat kan ik nog leren? Hoe kan ik deze sleur of routine iets aanpassen
zodat het toch leuk blijft voor mij?
Ik verbouw minstens 2 keer per jaar mijn woonkamer, dan zet ik alle spullen ergens anders neer.
Gewoon omdat het dan weer even nieuw en anders voelt,. Dat helpt mij tegen het gevoel van onrust als ik iets wil veranderen.
Ik ben benieuwd wat jij jezelf inmiddels al allemaal hebt aangeleerd. Leuk als je het met me deelt.
PS: wist je dat ik 2 keer per maand een gratis coaching weggeef? Je kan hier meer lezen
